Νίκο Σταυρέλη σε προστάτεψε η αγάπη του κόσμου που ίσως αυτή να όπλισε το χέρι του ανώμαλου

         Δεν μπορούμε να αποφύγουμε ένα αίσθημα αηδίας όταν παρατηρούμε τις πράξεις του ανθρώπου.                                Κάντιος Κάντ                                                                                                                                                                                                            

Διαβάζω 

Αισθάνομαι την υποχρέωση να εκφράσω τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Κορίνθου και τους κατοίκους του Αλαμάνου , τον Αποστόλη,τη Βούλα και τα άλλα παιδιά για τις προσπάθειές τους να κατασβέσουν τη φωτιά στο σπίτι μου στο χωριό.

Βράδυ 9,30 μμ με 2 βαθμούς θερμοκρασία και πολλή υγρασία προφανώς δεν ανάβει μόνη της η φωτιά.Ποιο διεστραμμένο μυαλό το σκέφτηκε,τι να πω.Τα λόγια περιττεύουν.

Βαθύτατα υποχρεωμένος τους ευχαριστώ.

Χάρη στην έγκαιρη επέμβαση τους ευτυχώς το σπίτι δεν έγινε παρανάλωμα του πυρός.

Σχολιάζει ο Νικηφόρος 

Πρώτα θέλω να εκφράσω την αγάπη μου στο πατριώτη μου Μυτιληνιό Νίκο και να του πω ότι μόνο χέρι ασθενούς θα έβαζε φωτιά στο σπίτι σου. Γιατί νομίζω η πράξης αυτή δεν έχει την παραμικρή δικαιολογία. Και από αυτή την εγκληματική πράξη φάνηκαν φίλοι δίπλα σου που στην σημερινή  εποχή σπανίζουν. Εδώ όμως μπαίνει και ένα ερώτημα Αν κινδυνεύει ο  Νίκος ο Σταυρέλης τι να πω εγώ.Νίκο άνθρωποι σαν και σένα δεν κάμπτονται αλλά αντλούν δύναμη από αυτά εύχομαι μεμονωμένα συμβάντα. Και περιουσίες που έχουν γίνει με ιδρώτα δεν καίγονται