Κατηγορούμε την οικογένεια Δημήτρη Βιλαώρη και χειροκροτούμε αυτούς που την οδήγησαν στην καταστροφή

Ο φθόνος: η πιο ειλικρινής μορφή της κολακείας.
Τζ. Κόλινζ

Πάνε αρκετά χρόνια που ένα   μεσημέρι  χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού μου και ανοίγοντας βλέπω

έναν άγνωστο άνθρωπο που αμέσως χωρίς να προλάβω να του ρωτήσω το παραμικρό μου συστήνεται " Δημήτρης Βιλαώρης " να περάσω;

Και όταν κάθισε άρχισε να μιλά και ομολογώ ότι μ εντυπωσίασε γιατί πρώτη φορά άκουγα στο Λουτράκι αυτά τα λόγια.  που ήταν σταράτα 

Βιλαώρης :" Κύριε Σκούρτη δεν σας γνωρίζω και επειδή ορισμένοι μέσα στο Λουτράκι σε βρίζουν αισθάνθηκα την ανάγκη να σε γνωρίσω"

Πρώτη φορά άκουγα λόγια που μέσα τους δεν ίχνος υποκρισίας. Στα πρώτα λεφτά της συζήτησης κατάλαβα ότι είχα να κάνω με ένα άσχετο ως προς τα ποδοσφαιρικά που είχε αναλάβει την διοίκηση της ιστορικής ομάδας του Ολυμπιακού Λουτρακίου. Διαφώνησα με ορισμένες κινήσεις του αλλά δεν με έλαβε καθόλου υπόψη του γιατί γύρω του είχε επαγγελματίες παράγοντες  του ποδοσφαίρου που φρόντισαν να αποτύχει παταγωδώς. 

Ο Δημήτρης Βιλαώρης είναι και αυτό ένα θύμα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου που μη γνωρίζοντας τους κινδύνους   ξόδεψε αρκετά χρήματα και ταυτόχρονα έμεινε με την ρετσινιά ότι διέλυσε την ομάδα που γνωρίζει όλη η Ελλάδα. και την έχει ταυτίσει με την Λουτρόπολη.

Μπορεί να μη πέτυχε απολύτως τίποτα ο Βιλαώρης και να έχει μπει σε μεγάλες περιπέτειες 

Όλα τα παραμερίζω και γνωρίζω στα νιάτα και στους φιλάθλους αν η οικογένεια Βιλαώρη είχε την βοήθεια σωστών παραγόντων σήμερα θα αγωνιζόταν τουλάχιστον στην Δεύτερη Εθνική Κατηγορία. Και για αυτό φταίνε όλοι εκτός της οικογενείας Βιλαώρη. Γι αυτό ας σεβαστούμε την οικονομική προσφορά της. και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κρίνουμε την ασχετοσύνη τους αλλά να καταδικάσουμε όλους αυτούς που τους έμπλεξαν