Έφυγε ένα Κυπαρίσσι ο Φίλιππος Παππάς δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς.

Ο Θάνατος προκαλεί παγωμάρα ιδίως όταν χτυπά νέους ανθρώπους 

Διαβάζω:

Για 10 μήνες έδωσε σκληρή μάχη να κρατηθεί στη ζωή αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Ο Φίλιππος Παππάς ήταν ένα απ΄τους τέσσερις εργαζόμενους που υπέστησαν σοβαρό τραυματισμό κατά την ώρα εργασία τους όταν σημειώθηκε ισχυρή έκρηξη στα διυλιστήρια της MOTOR OIL

Ο Φίλιππος Παππάς άφησε τα ξημερώματα την τελευταία του πνοή σε ηλικία 43 ετών. Ο άδικος χαμός του νέου και αγαπητού Φίλιππου, γέμισε θλίψη την οικογένεια, τους φίλους του αλλά και την Κορινθιακή κοινωνία. 

Γράφει ο Νικηφόρος

Όταν ήρθα στην Κορινθία τις πρώτες μέρες χωρίς να γνωρίζω σχεδόν κανέναν πήγα στο Δημοτικό Στάδιο να δω έναν αγώνα τον παλαιμάχων της Κορίνθου και εκεί  διέκρινα ένα τερματοφύλακα που τα δοκάρια ήταν μακριά από εκεί που καθόμουν.Και ρώτησα τον διπλανό μου γιατί οι παλαίμαχοι δεν βάζουν έναν τερματοφύλακα αφού έχουν ονόματα μεγάλα όπως τον Στέφα και τον Θεοδώρου και χρησιμοποιούν παίκτες που αγωνίζονται στα πρωταθλήματα. Και έβγαλα αυτό το συμπέρασμα γιατί αυτός δεν μπορεί να είναι παλαίμαχος με αυτό παιχνίδι που έκανε  Και μου είπαν ότι και αυτός παλαίμαχος είναι και ονομάζεται Σταύρος Παππάς/

Πέρασαν μερικές μέρες και στο ίδιο γήπεδο έπαιζε η ομάδα του Π Α Σ Κόρινθος και βλέπω στην θέση του τερματοφύλακα ένα στην κυριολεξία κυπαρίσσι.που μου θύμιζε  τον Σάββα τον Θεοδωρίδη γιατί και οι δυο ήταν ωραίες φιγούρες ανδρικές. Και όταν άρχισε ο αγώνας διαπίστωσα ότι εκτός του σώματος και της μορφής διαθέτει και ικανότητες  τερματοφύλακα Και εύλογο ήταν να ρωτήσω το όνομα του. Και μου είπαν ότι ονομάζεται Φίλιππος Παππάς. Και ότι είναι παιδί του έφηβου - παλαίμαχου Σταύρου Παππά που τον θαύμασα στον αγώνα των παλαιμάχων. Προσπάθησα να μάθω για πιο λόγο δεν προχώρησε και κανένας δεν μου έδωσε μια πειστική απάντηση. 

Όταν από την ζωή φεύγει κάποιος είναι τραγικό. Όταν αναγκάζεται γονιός να  συνοδεύει στην τελευταία του κατοικία αυτό κανένας όσο προικισμένος να είναι δεν θα μπορέσει να αποδώσει την σκηνή αυτή . Ούτε και κανένας δεν μπορεί να γράψει το παραμικρό που θα μπορέσει να ανακουφίσει  Γι αυτό και εγώ κλείνω με τα λόγια που έγγραψε ο Κωστής Παλαμάς για το γιο του που έχασε στο ποίημα του ο Τάφος 

Κι ἂ φοβᾶσαι, ἀγάπη μου,
Νὰ μένῃς μοναχό σου,
Κάλεσε καὶ κράτησε
Μέσα στ᾿ ἀρχοντικό σου

Ὅλα τὰ ἐρωτόπλαστα
Καθὼς ἐσὺ βλάσταρια
Π᾿ ἄνθισαν κι ἀπόσβυσαν,
Μιᾶς χρυσαυγῆς καμάρια!