 | Όλοι θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, αλλά κανένας δεν θέλει να πεθάνει. |
Γνωρίζω ότι δεν υπάρχουν λόγια για κάποιον που φεύγει για το μεγάλο ταξίδι και αυτοί που τα βρίσκουν για να γράψουν τον επικήδειο το κάνουν από θλιβερό καθήκον. Και αυτός που μας αφήνει και είναι νέος μπροστά μας έχουμε τραγωδία που κανένας δεν μπορεί ελάχιστα να μετριάσει.
O Frank Capra Αμερικανός σκηνοθέτης είπε " Έκανα λάθος Νόμιζα ότι είναι δράμα όταν κλαίει ο ηθοποιός αλλά δράμα είναι όταν κλαίει η αίθουσα."
Και στην Χριστίνα Παπασωτηρίου δεν κλαίνε αυτοί που την γνώριζαν αλλά όλος ο Δήμος Λουτρακίου Πέραχωρας Αγίων Θεοδώρων και αυτό το βουβό κλάμα με υποχρέωσε να γράψω αυτές τις αράδες αν και γνώριζα ότι για μας τους πονεμένους ενώ θεωρούμε ότι το πικρό μελάνι πηγαίνει στο χαρτί αυτό γυρίζει και μπαίνει στην καρδιά μας όπως υποστηρίζει ο Μενέλαος Λουντέμης. Γράφω αυτά τα λόγια όχι για να μετριάσω τον αβάσταχτο πόνο των δικών της αφού δεν ζω με ψευδαισθήσεις Αλλά για να στείλω το μήνυμα ότι υπάρχουν αμέτρητοι πονεμένοι που τους νιώθουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου